Collumn December;

Voetbalhelden..

Zûndagmiddag in de kantine....Buuten voetbalt de jongens de longen uut hun lijf, maar binnen – woar het bier kold steet en de geur van kleedkamers nog vaag in de lucht hangt – zit de "échte" “supporters”. Supporters die op zûndagochtend al wisten dat ze vanmiddag op die barkruk zouden eindigen, ongeacht de uutslag van de wedstrijd. Want eerlijk: de meeste van ons weet gééneens wie tegen wie spølt.

Er klinkt af en toe gejuich, maar als ie deurvroagt noar de stand, zie ie vier kearls elkander ankieken alsof ie net noar de zin van het leaven vroeg. Uutslag onbekend. Het maakt eigenlijk ook gin moer uut, want veur de zûndagse kantinegangers dreaijt het niet ûm winnen of verliezen. Het dreaijt ûm dat goldgele drankje, de comfortabele zitpositie, en veural ûm de sterke verhalen...

De toon wørdt meestal gezet deur één of andere held die beweert dat hi-j vrogger ook op hoog niveau spølde. "Ik was echt bi-jna bi-j Oranje, man!" zegt hij, terwijl hij net nog struukelde oaver een bierdøpje bi-j de bar. Hi-j zweert erbi-j: ooit is hi-j gescout, moar joa, een blessure of twaalf gooide roet in het vrett'n. De rest knikt begrijpend, alsof ze dit verhaal niet al tien keer geheurd hebt. Want zo werkt het hier: de kantine is een plek woar iedereen ff in het middelpunt van zi-jn eigen verzonnen succesverhaal mag stoan....

Af en toe dreaijit iemand zich noar het veld en dût een halfslachtige poging ûm de wedstrijd te volgen. De keeper maakt een rare beweging en meteen vliegt de adviezen oaver de bar. “Ongelofelijk, dat had ik met mien ogen dicht nog better gedoan!” roept iemand, die woarschijnlijk niet ens wet wat 't penaltygebied precies inhold. Maar hier geldt het motto: wûlle kiekt wel, maar we ziet 't niet echt. De analyses loopt uuteen, iedereen wet het better, en ondertussen vliegt het bier sneller oaver de toonbank dan de bal oaver het veld.

Naarmate de middag vordert, begint de sfeer nog losser te worden. De uutslag van de wedstrijd? Nog steeds onbekend, maar dat maakt de gesprekken alleen maar interessanter.

An het end van de middag, als het letste fluitsignaal allang geklonken hef, is iedereen tevree. De spøllers strompelt moe de kantine in, maar zi-j bunt niet de helden van de dag. Nee, dat bûnt de mannen an de bar, de proatjesmakers, de bierzoepers, de zûndagse verhalenvertellers. Want de uutslag? Die verget wûlle morgen toch weer. Maar de verhalen? Die word elke week net iets sterker...

GoedGoan & Amen