Collumn Maart; gebrek an geleuf....
'T is een symbool van geluk, het klavertje van vier... Een uuterst zeldzaam natuurverschi-jnsel, de meeste klavertjes hebt maar drie bladeren.... Woarom gin twee, of meer? Gin idee, moedertje natuur hef 't zo bepaald. Ens in de zovøl tiet beslist ze anders, veur een enkel klavertje... Anders weazen is normaal gesprokk'n reden ûm buut'ngeslott'n te wørden, het klavertje vier wordt juust ûmarmd...
Vrogger en ver doarveur wordt het klavertje vier gezien als een geluksbrenger, enerzijds vanwege de zeldzaamheid, anderzijds deur de vorm, die dût denken an een kruus. Zelf geleuf ik niet zo in gelukssymbolen... Een klavertje vier veranderd niet inens oe leaven, als ie er één bi-j oe draagt, ie mot nog steeds links en rechts kieken veurdat ie overstekt...Mensen wilt graag oaveral geluk in zien, of een positieve veurspelling. Wûlle projecteert die wens vaak op de natuur. Een vallende ster, een dier dat ons pad kruust, of een bepaalde plant of bloem.. Konijnenpootjes brengt evenmin geluk, behalve veur het konijntje, als ze er nog an zit tenminste...
Ondanks mi-jn gebrek an geleuf word mi-jn ogen als vanzelf noar beneden getrokken, als ik ergens klavertjes zie.... Zo ook op een bewolkte zoaterdagochtend. Het was grauw weer, het waaide een betje maar de temperatuur was angenaam. Zoals zo vaak gingen mi-jn hûndje en ik an de wandel, toen we bi-j de Soestwet'ring kwamen. Doar zag ik er één. En nog één! Veur ik het in de gaten had, had ik de éérste geplukt. Trots liet ik het plantje thuus zien. ‘O, wat mooiiii....Dat brengt geluk!’ zeiden ze.... Zørgvuldig hield ik het klavertje in mi-jn hand, geklemd tussen wi-jsvinger en duum. Angstvallig hield ik het vast, bang ûm het geluk deur mi-jn vingers te loaten glippen... Bang ûm het geluk kwiet te raken.... Nu mot ik alleen nog maar af-wachten, tøt het geluk zich an zal dienen...
Volgens een legende stelt elk deelblad iets veur: het eerste de hoop, het tweede vertrouwen, het derde liefde en het vierde geluk...
Nu maar afwachten...
