Poepen… is poepen niet meer.
Eindelijk noa lange tiet weer eens een middagje biergedronk’n ..Deur de coronashit een beste tiet niet van huus gewes..alleen maar werken, eten, sloapen..
Thuusgekomm’n mot ik inens verschrikkelijk poep’n . Eigenlijk mos ik al völle eerder. Maar toch nooit zo fijn als oe eigen pot.. Op weg noar ’t kamertje’n  merk ik dat ik toch best hoast mot maken. Ik bûn allenig thuus. Woar de rest van m’n huusgenoten uuthangt, wet ik niet. De hond lig in de hoek van de keuken te sloapen. De accu van m’n mobiel hef eerder die middag, de geest gegeven. Ik leg eerst m’n mobiel an de oplader, woarna ik m’n weg vervolg noar het toilet.
Terwijl m’n mobiel langzaaman oplaadt, goa ik rustig mien gang. D’n drol had duud’lijk frisse lucht neudig en het duurt niet lang veurdat  het in de pot plonst. M’n kringspier is duud’lijk opgelucht..Ondertussen zoek  ik in mijn broekzakk’n … niets…
Poepen zonder mobiel…gin zak an…
Oh ja, m’n telefoon was an de lading.  Ik leun  achteroaver. Poepen is zo nix an . Plots verveel ik me. Hoe mot ik me nu vermaken. Hoe ik me nu vuul, dan zit ik er nog wel effen..  Ik maak de afweging, met de broek op m’n enkels terugstruukl’n noar de kamer en de mobiel   metnemm’n met’n paar procent… en dan noar de pot weer terug?
Ik beslis verveeld te bliev’n zitten. Teleurgesteld verwerk  ik het wc-papier deur m’n bilnoad. Wûlle bunt , maar misschien veural ik…afhankelijk geworden van de anwezigheid van ‘n mobiel bi-j het poepen. Niemand kan zich meer herinneren wat vrogger de tiet doodde tijdens disse  gebeurtenis. Poepen… is poepen niet meer.

GoedGoan & Amen