Liefde veur carnaval is vergeli-jkbaar met ’t holden van ’n voetbalclub, zoals “de SuperBoeren: bi-j de Graafschap of veur de Eagles in deventer. Het is heel erg onderdeel van wie ie bûnt, en van woar ie vandan komt. Heb ie er he-le-maal niets met? Ook goed. Houden zo.
Carnaval is nu eenmaal een absurd feest. De muziek grenst an ‘t belachelijke. Maar ‘t is wél volkscultuur in de meest letterlijke zin van ‘t woord..
Ik vier al mi-jn hele leven carnaval. Het is ieder joar opnieuw een fijn soort reünie, met hier en doar wat merkwaardige rituelen, maar bovenal viert iedereen ‘t op zi-jn eigen, specifieke manier.
In oe eigen stad of dorp. In oe eigen kroeg of schuur. Met of zonder 'Alaaf'. Met of zonder polonaise.
De charme van carnaval schuilt juust in het totaal ongedwongene. Ie trekt iets belachelijks an, of iets lelijks, of iets grappigs. Ie zeult een opbloaspop met de kroeg in, of een nepgitaar. Doarna ga ie tevreden bi-j mekander staon in het café, omdat ie dat al jaoren zo doet. Ie lacht en ie ouwehoert samen. Ie maakt ’n dansje of ie zingt ’n lied en zoept ’n kladde bier..
Er heerst een soort onuutgesproken wederzijds begrip. ‘N echte carnavalsvierder zegt nooit: ,,Haha! Wat zie ie er origineel uut dit joar!'' Carnaval heeft juust iets subtiel’s vanzelfsprekkends.
Dit stukkie is niet bedoeld om carnaval uut te leggen, want carnaval valt helemaal niet uut te leggen. Ie begri-jpt ‘t, of ie begri-jpt ‘t niet. Heb ie er niets met, bli-jf veural weg. Niemand hef oe gevroagd te komm’n…
Dat ie carnaval niet snapt: volkomm’n begri-jpelijk. Maar minstens zo absurd als holden van carnaval, is ‘t te veroordelen. Ik heb gin donder met kerstmuziek, musicals, of met bloemencorso's, maar ik wens iedereen die er wél van houdt, er heel völle plezier met.
Maar ‘t is wél volkscultuur in de meest letterlijke zin van ‘t woord. Carnaval zit heel diep in de regionale geschiedenis en in het sociale leaven van mensen, een betje zoals voetbalclubs ook zit. Het heurt bi-j oe, het is ‘n onderdeel van oezelf - en van woar ie vandan komt.
Of juust niet. Ook goed…
Ja, er wordt stevig gezopen, maar veur de echte carnavalsvierder is dat gin doel op zichzelf. Het heurt erbi-j, het is de benzine in de motor, ‘t schuim op ’t bier , de prik op ’t schrikdroad, de lucht in oe longen… ‘t maakt de dingen mooier en kleurrijker en - tijdelijk - ietsje gemakkelijker te begri-jpen.
’T volk is in die dagen ongelooflijk aardig tegen mekaar, dat wel. Ie maakt voortdurend vrienden, omdat iedereen slap ouwehoert, tot bi-j de pisbakken an toe….
GoedGoan & Alaaf
