Noar de kinderboerderi-j....
Goa mar ‘ns kieken bi-j de kinderboerderi-j um te kiek’n op wat veur dier ie liekt…..
Wûlle mensen bûnt waarschijnlijk de meest arrogante beesten die er op disse wereld rondloopt , waarschijnlijk zelfs de enige die arrogantie kent. Te arrogant om toe te geven dat wûlle dieren bûnt, te arrogant om toe te geven dat wûlle niet perfect bûnt, zelfs te arrogant om toe te geven dat wûlle arrogant bûnt. Wat zôl ons mensen better maken? Wat maakt ons anders? Woarom noemt wûlle onszelf gin dieren? Wat maakt het onderscheid tussen ons en een aap, tussen ons en een koni-jn, een varken of een pissebed??
Dat wûlle zo slim bûnt? Het enige dat intelligentie bi-j ons teweeg hef gebracht bûnt vroagen. Bûnt wûlle gelukkiger dan de hond die wi-j hold en afstraft umdat e weer’s niet luustert en weer in de tuin hef zitten schijten? Vroagen bûnt eigenlijk alles wat mensen anders maakt dan dieren. Diep in onze kern bûnt wûlle namelijk allemaal hetzelfde als al die dieren. Diep in ons hard bûnt wûlle net zo slecht. En slecht is waarschijnlijk ook ‘t enige woord dat volstaat. Wûlle noemt onszelf sociale wezens maar diep van binnen denkt elk mens veur zich allenig maar an zichzelf. De drang um te overleaven is hetgeen wat onze gasöllie vormt, het dierlijke in ons, het asociale.
Woar geet het hen met ons? Hoe bûnt wûlle zo geworden? Hoe kan ‘t dat wûlle als mensenras zo bang bûnt veur elkaar, bang niet geaccepteerd te worden, bang um buuten de boot te vallen!
Haten wij onszelf eigenlijk niet verschrikkelijk? Als iemand mi-j die vroag zol stellen zou mi-jn eerste reactie nee weazen, maar als ik er better oaver noa denk is dat anders. Ja, ik haat mezelf. Ik heb er een hekkel an als mensen hun grote bek niet kunt hôlden, alti-jd maar effen hun mening noar veuren motten loaten kommen, altiet oaveral maar iets veur terug wilt hebben. En wie heb ik net beschreven? Mezelf! Better kan ik mi-jzelf niet beschri-jven. Waarom voelt het dan toch zo raar als ik zeg dat ik mezelf haat, voelt het alsof ik lieg? En dat terwijl wûlle mensen heel de dag loopt te liegen, en doar gin spier bi-j vertrekt. Bi-j kinderen zie je het geliek als ze liegt, het straalt van ‘n kind af, dit umdat ze zich er toch wel slecht bi-j liekt te voelen, kinderen liegt niet graag. Woarom wordt dan toch dat koekje van toafel gejat als ie effen niet kiekt, en dit vervolgens ontkent. Niemand van ons valt te veranderen, wûlle bûnt de eikels die we zijn.
Is het erg dat wûlle eikels bûnt? Nee, eigenlijk niet, het gene wat ons eikels maakt bli-jft de drang um te overleaven, het instinct. Doar kunt wûlle ook niks an doen. Woarom bli-jft wûlle dan toch proberen um ons te verbeteren? Dat is dan misschien wel de echte vroag.
Wûlle bûnt zo hypocriet als maar kan, maar goa er nou maar niet vanuut dat mi-jn dag morgen er anders uut zal goan zien als al die dagen hierveur.
Het komt er allemoal op neer dat wûlle nu eenmaal eikels bûnt, dat wûlle mensen haten um eigenschappen die wûlle zelf ook beschikken.
